Vanuit een liefde voor taal en de wens om in aanraking te komen met vluchtelingen, melde Wonieka zich als vrijwilliger bij het Taalhuis. Ze komt nu over de vloer bij verschillende Syrische gezinnen en helpt hen de Nederlandse taal te leren.
“Ik vind het boeiend om met mensen te praten. Te leren wat het betekent om te vluchten en te moeten integreren in Nederland. Mijn contact met de gezinnen gaat verder en dieper dan het doornemen van lesmateriaal. Ik probeer het oefenen van de taal in te zetten om elkaars achtergrond, denkbeelden en cultuur beter te leren begrijpen. Dat doe ik door te vragen en dingen te benoemen en door de ander de ruimte te geven om te vertellen.”
Gezien en gehoord
“Je kunt een taal pas echt leren als je er ruimte voor hebt in je hoofd. En daar zit nog wel eens een uitdaging. Ik merk vaak dat mensen ergens in vastzitten – in herinneringen, ervaringen, in de uitdagingen van het dagelijks leven in een nieuwe samenleving. Het is dan moeilijk om ruimte te maken voor taal, voor het inburgeren in Nederland en de mogelijkheden die dat biedt. Ik hoop met een goede dosis inlevingsvermogen deze ruimte te creëren. Door te vragen en me bewust te zijn van de persoon die tegenover me zit. Wat heeft die persoon nodig en hoe kan ik daar een bijdrage aan leveren? Als iemand zich gezien en gehoord weet, ontstaat er al meer ruimte”.
Herinneringen en ervaringen
“De gebeurtenissen in Aleppo een tijdje terug zorgden bij één van de Syrische gezinnen die ik bezocht voor zorgen. De zorgen, gecombineerd met weinig slaap en het dag en nacht volgen van het nieuws betekende dat er eigenlijk geen ruimte was voor taal. Dan heb je daar als taalvrijwilliger maar gewoon op de bank te zitten. En doe je wat op dat moment kan. Door de situatie te erkennen zoals hij is en mensen de ruimte te geven. En tussendoor wordt er toch, in het Nederlands, met elkaar gesproken over herinneringen, ervaringen, familie en geloof.”
Taal verrijkt
“Waar ik blij van word? Van kleine successen zoals het verbeteren van iemands spreek- en schrijfvaardigheid door taalcoaching. Van de momenten dat er ruimte in een hoofd ontstaat om te kijken naar wat taal kan opleveren en hoe taal het leven kan verrijken. Een voorbeeld: door een Syrisch stel mee te nemen naar een werkfestival en hen te helpen zich een weg te banen door al het aanbod en informatie, hielp ik hen aan nieuwe motivatie voor een opleiding en een baan.”
Dit verhaal is geschreven door Marije Veenstra in 2019. De foto is gemaakt door Robert van Walsem.